نوشت:
كاش ترانه اي بودم!
اين‌گونه هميشه بر لبانت جاري.
نوشتم:
اين‌روزها كه روزه‌ي سكوت گرفته‌م
و تحريم شعر؛
چه غريب مي‌ماندي..
اين نوشته براي برادري‌ست كه روزهاي سخت آمادگي ارشد را طي مي كند، و غريبي تهران مي چشد.
تذكر
هرگونه استفاده و سوء‌استفاده از مطالب اين وبلاگ متعلق به نويسنده بوده و استفاده سايرين بدون اجازه كتبي نويسنده ، مجاز نبوده واشكال دارد.
این وبلاگ مینی‌مال‌هایی است از دست‌نوشته‌های یک مقام غیرمسئول.
این وبلاگ مینی‌مال‌هایی است از دست‌نوشته‌های یک مقام غیرمسئول.
۱۳۸۹/۰۹/۰۱
۱۳۸۹/۰۸/۱۶
چنگ من و گیسوی تو!
به فکر تحریم شعر افتاده‌ام
این روزها
که خیال‌ت دل‌م را رها نمی‌کند
ای نانوشته‌ترین شعر عالم..
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)