غم غريبي و غربت!

نوشت:

كاش ترانه اي بودم!

اين‌گونه هميشه بر لبانت جاري.

نوشتم:

اين‌روزها كه روزه‌ي سكوت گرفته‌م

و تحريم شعر؛

چه غريب مي‌ماندي..

اين نوشته براي برادري‌ست كه روزهاي سخت آمادگي ارشد را طي مي كند، و غريبي تهران مي چشد.

چنگ من و گیسوی تو!

به فکر تحریم شعر افتاده‌ام

این روزها

که خیال‌ت دل‌م را رها نمی‌کند

ای نانوشته‌ترین شعر عالم..

غم این خفته‌ی چند

آخر یک روز

غم‌باد خواهم گرفت

از غصه‌ی آدمهایی که
قد می‌کشند، اما بزرگ نمی شوند..‏
 

بگذار بگذرد!

پاییز را که بگذرانیم و از پس زمستان سخت هم برآییم
دیگر
دوباره سبز می‌شویم
چه اشکال دارد
بگذار من به‌پای تو بیافتم
من به‌پای تو بمیرم.


عکس و مرتبط از/با اینجا

مزار!

حتی

به کلاغ‌ها هم حسودی می‌کنم

ماندن همیشگی ِ بر مزار تو را

عقده‌گشایی(این متن مینی‌مال نیست!)

گاهی که به ارتباطم با حضرت تو که فکر می کنم،

می‌بینم شاید قوام این "دوستی‌چه" به ندیدن‌ست و دوری،

که سبب شده‌ست مثل باقی ربط‌ها به این یکی گند نزنم

تو شده ای آن آدم آخر شب که دائم حرفش بزنی و بدانی هرچند بی‌صداست،

-که گاه فکر می‌کنی لا اقل دیوار پژواکی دارد-

اما می‌دانی هست و می‌شنود

-و گاهی هم می گوید-

و این بودنش چقدر خوب است؛

باش برادر!

من هرچه هستم، باشم، اما

دوستت دارم.

همین!

فغان ِ دل ِ تنگ

هر کسي بايد سجاده اي مخصوص خودش داشته باشد،
تا هر وقت نبود، هر وقت پرواز کرد؛
سجاده اش را باز کني؛
دو رکعت هديه اش کني و سر به مهر زار زار حديث دل تنگي فغان کني..‏


پی نوشت:
سجاده ي حضرت مادر آرامم مي کند، ..

قانون!

در هر شرایطی؛
یا صبر باید کرد،
یا توکل ..

سلام الله علیک!

دیگر انگار
یاس‌ها
کم‌تر بوی تو را می‌دهند..

توهین!

ایرادی ندارد،
همه‌ی انتظامات‌های دنیا هم بیایند؛
گردی به چادر مقدس تو نخواهد نشست.

اینجا همه‌چیز خاکستری‌ست!

وای !

من چقدر پُرم از نوشتن‌ها،

کاش بودی و به این نوشته‌ها روح می‌دادی

تا دیگر مجبور نشوم

چونان جنین‌های با نطفه حرام بسته‌شده

مدام سِقط شان کنم ..

قطار!

خاصیت قطار ، رفتن است؛

و من به این فکر می کنم که کی می شود، خاصیت قطار " آمدن" باشد..؟

آرامش!

روزی
مطمئنا
چشم هایش را کتاب خواهم کرد ..‏

آیات زمینی!

زندگی سختی دارد،
آسانی هم دارد..

اما فرمود: "ان مع العسر یسرا" .
"یسر"ش تویی
"عسر"ش منم
پس کی وعده‌ی "مع" محقق می شود..؟

به دنبال اويي که کو؟

یک‌دانه سیب سبز رسیده است.
نه دلِ خوردنش دارم،
نه اویی هست که پیش‌کش‌ش کنم؛
عجب مصیبتی‌ست سیب داشتن..
می فهمی؟

پا نوشت:
لااقل خوب است که سرخ نیست..

هم‌چنان ساکت باش

ایرادی ندارد
بگذار وقتی صدای شکسته‌شدن استخوان‌هایت را
زیر این بار عظیم شنید؛
خودش همه چیز را خواهد فهمید ..


پانوشت: این متن تقدیم فرهادجعفری عزیز، نویسنده‌ی کافه پیانو، می شود، بپاس بذل نظر، و به بهانه ای.

این‌یک‌قانون‌است!

یادم باشد همیشه
هنوز خسته‌تری از من، هست
که مستحق صندلی خالی‌شده‌ی اتوبوس باشد..

این متن مخاطب خاص دارد!

عزیزکم
من چکار می توان بکنم
جز خوابیدن
وقتی حین بازی کردن با تو، خودم را به خواب می زنم
-تا سر به سرت بگذارم-
و تو معصومانه
و کودکانه
پتو می آوری و به رویم می اندازی
و صدای تلویزیون را کم می کنی ..

پا نوشت:
بماند برای بزرگ شدن‌های خواهر کوچولوی 6 ساله ام

هنوز هم بی‌تو..؟

بهار باشد ،
شب باشد ،
عطر باران زده‌ی اقاقی‌ها هم، که باشد
چه فایده وقتی تو نباشی


جنون دیگر به گلویم رسیده است ..

من 'بار' دارم!

حسرت مي‌خورم
يك شانه را
براي تولد اندوه

غايب!

می گذرد زمان،
و کسی نمی‌فهمد نبودنت را
راحت باش ..
راحت بمیر ..

خب من چجوری به شما ایمل بزنم؟!

آقای محترم ِ عمو فیلتر باف ! (بـــــــله!) خب شما یه کم از خود خجالت بکش، وقتی خود ایمیل ما رو هم فیلتر کردی،
من چجوری به " filter@dci.ir"ایمیل به زنم!؟
خب یه کم فکر کن با خودت
اَه

هواي برفي!

دیشب،
هوایی شده بودم،
نمیدانم چندبار آن بدمصب گوشی را برداشتم و تایپ کردم ولی انگار که دکمه ارسال نداشت..
پیشنویس را برای همچنان شبی ساخته بودند.

سودا زده!

همه جا پر شده از یاد تو، همه جا ولی چه فایده
تو که نیستی،
یادت را می خواهم چه کنم ..

نابودي!

به هم که می ریزم،
تو هم که نیستی؛

ثانیه‌ها انتظار پوکیدنم را می کشند..

چراغ قرمز!

چند وقتی است آمار بوق زدنهای پشت سری هایم،
پشت چراغ قرمز وقتی که سبز می شود بالا رفته.

تو را من چشم ..

انتظار می کشند گنجشکِکهای سرما زده را

پشت پنجره، دانه های نان
از پگاهان . .